Ingezonden: ''Van alles een beetje''

Belinda Inhulsen heeft zich ruim 20 jaar ingezet als mantelzorger. Wanneer haar naaste vorig jaar te maken krijgt met een TIA, ofwel beroerte, komt er veel op haar af. Vanuit haar persoonlijke ervaringen schrijft zij over het effect van een TIA op de directe omgeving. Hiermee hoopt zij anderen bewust te maken van de impact die deze aandoening kan hebben en aandacht te vragen voor het proces waar mantelzorgers en familieleden doorheen gaan. Leest u mee met haar verhaal?

Fris en fruitig

''Dat een gezonde levensstijl uw fysieke en mentale gezondheid ten goede komt, is bijna gemeengoed geworden, maar dit behoedt u niet voor het krijgen van een aandoening die wat verder gaat dan een gemiddeld griepje. Het krijgen van een TIA (lees: beroerte) is een dergelijk voorbeeld hiervan, maar wordt niet altijd meteen herkend en hierdoor vaak onderschat. De jarenlange aanname dat allerlei uitvalsverschijnselen binnen een etmaal verdwenen zouden zijn, komt hiermee op de helling te staan. Vaak blijft u langere tijd last houden van cognitieve beperkingen op het gebied van aandacht, waarneming, taal en geheugen. Verwarrende ervaringen want tja, moeder of oma kunnen er best nog wel fris en fruitig uit zien, koken en lekker rommelen in de tuin, maar dat wil niet zeggen dat zij nog weten hoe dingen feitelijk in elkaar steken.

Andere voorbeelden van de -vaak onzichtbare- gevolgen van een beroerte zijn veranderingen in het gedrag, gevoel en het geleidelijk kwijtraken van die ander. Ontluisterende ervaringen voor de kinderen, familie en vrienden, waarbij het belangrijk is u te realiseren dat de patiënt er weinig tot niets aan kan doen. Het zijn de gevolgen van de beroerte en vaak heeft u zelf niet door dat u zich toch een beetje anders gedraagt dan vroeger. Sinds 2013 adviseert het Nederlands Huisartsen Genootschap bij een TIA meteen bloedverdunners voor te schrijven en de patiënt met spoed door te verwijzen naar een neuroloog op een gespecialiseerde TIA-poli. Een doorbraak wat mij betreft, want hiermee wordt bevestigd dat het krijgen van een TIA niet zo onschuldig lijkt als vroeger wel gedacht werd.

Wig

Het wordt complexer wanneer een TIA een wig drijft tussen mensen waarvan het onderling toch al niet zo boterde en u hierdoor als mantelzorger, van het ene op andere moment, opzij wordt geduwd. Opgekropte irritaties, frustraties en gebrek aan empathie, verstopt achter een voor de buitenwereld ogenschijnlijk vriendelijk ogend bloemetjesgordijn, kunnen hierdoor plotsklaps enorm uitvergroot worden en gaan voelen als een lava spuwende vulkaan, waarvan de hitte amper te verdragen is. Wat doet dit met u? Kruipt u weg, bang voor nog meer confrontatie? Gaat u stampvoeten en dingen verdraaien? Of springt u uiteindelijk toch over uw eigen schaduw heen en laat u zich niet leiden door eigen belang? Persoonlijk zou ik kiezen voor het welzijn van de patiënt en in contact proberen te blijven met alle partijen. En als dit niet zou lukken, zou ik mij op een liefdevolle manier blijven focussen op de  persoon die de TIA heeft gehad.

Piep

Positief blijven denken in een dergelijke situatie is onontbeerlijk; negatieve gedachten en het verdraaien van feiten lossen niets op. Anderzijds: het leven is niet oneindig en wanneer de patiënt niet meer zo piep is, is er toch een beetje haast geboden om het contact op één of andere manier te herstellen. ''Ieder nadeel, heb zijn voordeel'', zou Johan Cruijff gezegd hebben. En hij had gelijk, want ondanks alle tegenwerkingen zou ik proberen toch lekker dicht bij mezelf te blijven. Besef dat u niet alleen bent, want er zijn meer mensen die met een dergelijk bijltje gehakt hebben en minstens zo belangrijk:  het recht uzelf in de spiegel aan te kunnen blijven kijken met de gedachte dat u altijd naar eer en geweten gehandeld heeft, ten gunste van die ander''.

Contact opnemen met Belinda? Dat kan! Bekijk haar blog of stuur een mail naar: belindainhulsen@gmail.com